Rozdział 22

- Witajcie na pierwszej lekcji historii- powiedział wysokim głosem siwowłosy mężczyzna w brązowej kamizelce- nazywam się Matthias Timber i będę również waszym wychowawcą- usiadł na obrotowym krześle przy biurku i założył okulary- zaczniemy od sprawdzenia obecności.
,, Błagam tylko nie pierwsza, nie pierwsza ,,- modliłam się.
- Anderson May.
Jak zwykle to na nic.
- Jestem- wstałam unosząc delikatnie rękę do góry.
Cała się trzęsłam ze strachu. Nikogo tu nie znam. Jestem z innego kraju...
Nauczyciel zatrzymał się przy ostatnim nazwisku, westchnął głęboko i przeczytał:
- Winstorm Anthony.
Chłopak za mną zaśmiał się.
- Na dzisiejszej lekcji będziemy rozmawiać o...
Wyłączyłam się.Zaczęłam bazgrać coś po marginesie zeszytu. Schyliłam delikatnie głowę zakrywających się włosami gdy wyczułam na sobie wzrok dziewczyny siedzącej koło mnie.
Myślałam o Amber, Lenie, Raku, Gandalfie a nawet o babci. Żadne z nich się do mnie nie odezwało. Radzą sobie lepiej niż ja ? Tęsknią tak bardzo jak ja za nimi ?
W pewny momencie zobaczyłam łamy łez na mojej kartce. Wytarłam je pospiesznie mając nadzieję że nikt nie zauważył tego ani moich trzęsących się rąk. Obejrzałam się szybko za siebie. Chłopak z ostatniej ławki patrzył się na mnie badawczo marszcząc brwi. Obróciłam się szybko i przyjrzałam się temu co narysowałam. Mały obrazek przedstawiał coś na kształt serduszka- postrzępionego i ociekającego niewielkimi kropelkami- łzy albo krew.
Wyrwałam ta kartkę chyba trochę ze zbyt wielka siła i gniewem, bo połowa klasy, łącznie z nauczycielem patrzyła się na mnie jak na wariatkę.
- Panno Anderson, wszystko w porządku ?- spytał pan Timber.
Kiwnęłam delikatnie głowa
- To skoro jesteś tak zainteresowana lekcja to powiedz na proszę co wiesz o Wielkim Murze Chińskim.
Otoczona cichym śmiechem wyrecytowałam cicho:
- Jeden z Nowych cudów świata. Miał chronić Chińczyków przed najeźdźcami. Jego łączna długość wynosi 2400 km. Wielu ludzi umarło przy jego budowie. Mówi się ze ich szczątki są schowane w murze. Widoczny z kosmosu.
Pomruki niedowierzania szybko zmieniły się głośniejsze śmiechy. Szczerze mówiąc w ogóle mnie nie obchodzili.
Nauczyciel mnie pochwalił, a ja do dzwonka nadal rozmyślam nad wszystkim, szukając w tym dobrych stron. Takich oczywiście nie znalazłam.
Poszłam na lunch. Nie miałam najmniejszej ochoty na jedzenie.
Usiadłam koło Melody która zajmowała miejsce przy małym stoliku w rogu stołówki.
- I jak tam pierwsze lekcje? - zagadała zajadając się kanapka z szynką.
- Ujdzie- odpowiedziałam dziobiąc widelcem sałatkę.
- A masz w kasie jakichś fajnych chłopaków ?
Uśmiechnęłam się mimowolnie.
- Nie rozglądałam się zbytnio.
Chwila ciszy.
- A ktoś przykuł w jakiś sposób twoją uwagę ? Może coś będę wiedziała - powiedziała uśmiechając się.
Już miałam odpowiedzieć ale stanął koło nas ciemnowłosy chłopak i mierząc mnie swoimi zielonymi oczami spytał:
- Wolne ?
Tony. Chłopak siedzący za mną w ławce, który na historii widział jak płacze.
- Jasne- mówię, podczas gdy Melody mało co nie dławi się swoim piciem. Rzuca mi zdezorientowane spojrzenie.
- Interesujesz się historią?- pyta chłopak.
- Nie. To dzisiaj to...
Nie kończę bo ze stołu przy wejściu ktoś wola jego imię.
- Przepraszam panie bardzo- mówi śmiejąc się i wstawać od stołu- złapie cie po szkole- wola do mnie.
Przytakuje i patrzę jak odchodzi.
Dopada go jakaś dziewczyna i pyta:
- Tony? Kto to jest?- wskazuje na mnie.
- Chodzi z nami do klasy. Pamiętasz?
- Taa. Panna Wielki Mur Chiński- śmieje się szyderczo.
- Przestań Ly- mówi tuląc ją- to tylko  koleżanka.
- Mam nadzieję.
Przez chwilę mam ochotę rzucić w nią sałatka.
- Nie denerwuj się nią- mówi Melody- nie warto marnować nerwów na taką debilkę jak Molly.
- Kto to jest dla Anthony'ego ?
- Bliźniaczka. Jedyna córka Winstormów. Bardzo rozpieszczona.
- Ilu on ma braci ?
- Pięciu. Wszyscy starsi.
WOW.
Wytrzeszczyłam oczy.
- Robi wrażenie co ?- Mel wrzuca do buzi następne winogrono.
- Ale przystojny jest co ?
Parskam śmiechem.
- Nie zaprzeczysz.
Nie odpowiadam. Dzwoni dzwonek.
Patrzę na plan:
Balet
Śmieje się i myślę o tym ze to ostatnia lekcja.
...........................
Hej kochani! Długo nie nie było, ale nie miałam za dużo czasu ostatnio. Zaraz poprawie wszystkie błędy i dodam dedykacje. Przepraszam za błędy ale pisałam rozdział z telefonu. Obiecuje ze w następnym rozdziale zrobi się ciekawie :-)